Wyzwanie Feniksa: Mroczne Historie II

Witam w drugiej części wyzwania Mrocznych Historii!

Bardzo dziękuję czterem osobom, które wzięły udział w konkursie. Nie powiem kto, bo tu zaczyna się drugi etap. Stworzyłem formularz z drabble, w którym trzeba ocenić każdą z anonimowych prac. Tylko autorzy i ja wiemy, która należy do kogo i niech tak pozostanie na czas głosowania. Wszelkie podpowiedzi do kogo należy dane drabble wiąże się z natychmiastową dyskwalifikacją. Czas na głosowanie kończy 20.11. Link do ankiety.

Oto historie (kolejność przypadkowa):

1. „Dama w Czerni”

Był środek nocy, gdy państwo Watson wracali do domu. Ich stara Kia rzęziła na zakrętach, a podczas hamowania klocki hamulcowe wytwarzały denerwujący pisk.
– Kiedy ten złom pójdzie do warsztatu? – zapytała poddenerwowana Jane.
– Mówiłem, że mamy inne wydat...
– UWAŻAJ!
James zahamował ostro. Pisk opon przedarł powietrze.
Na środku ulicy, tuż przed maską, stała kobieta. Była młoda i trupio blada. Jej czarna sukienka, zrobiona z drobnej koronki, powiewała na wietrze, a pozbawione wyrazu ciemne oczy wpatrywały się to w Jane, to w Jamesa. Gdy na zegarku w samochodzie wybiła północ, dziewczyna uśmiechnęła się. Tej nocy po raz ostatni widziano państwo Watson żywych.

2. „Obcy”

Ewidentnie coś wokół niego się poruszało. Nie wiedział dokładnie, co to dokładnie było, ale czuł, jak oplatało mu szyję, ręce i nogi. Nie mógł nawet się obejrzeć, bo było zbyt ciemno, żeby widział… cokolwiek.
Mimo wszystko czuł na sobie czyjś wzrok. Obleśny, natarczywy wzrok, wnikający pod ciemne ubrania i badający każdy milimetr jego skóry. Wewnątrz czuł, że powoli zaczynało się odliczanie.
Raz. Wdepnął w coś lepkiego i powoli zaczął się zapadać.
Dwa. Coś przed nim rozbłysnęło, ale natychmiast zgasło. Ujrzał twarz i odbicie w czerwonym oczach.
Trzy. Wrzasnął.
Krzyk uwiązł mu w gardle. Kreatura w sekundę wyssała jasną, barwną duszę.

3. „To nie miało być tak…”

Urywany, nienaturalnie szybki oddech. Drżące dłonie, raz po raz przeczesujące opadające falami, miękkie loki. Puste spojrzenie, utkwione gdzieś w przestrzeni, byleby uniknąć widoku jej nienaturalnie bladej twarzy…
I krew.
Ten hipnotyzujący zapach, powracający za każdym razem, gdy spazmatycznie chwytał powietrze. Kusząca słodycz, którą wciąż czuł w ustach.
To nie miało być tak…
Wiedział, że dla odmiany ona spoglądała wprost na niego, ale jej oczy – zwykle pełne życie – nie widziały już niczego.
Nie tak, pomyślał raz jeszcze, ale nawet świadomość, że nie był w stanie sobie przypomnieć jakim cudem znalazła się w jego ramionach, nie zmieniała najważniejszego.
Tego, że była martwa.

4. „Obce dłonie”

Oparł się o ścianę, ciężko dysząc. Patrzył na swoje drżące, zakrwawione dłonie, jakby nie były jego. To obce ręce, które go nie posłuchały. Zrobiły coś potwornego. Dlaczego nie mógł nad nimi zapanować?
Serce łomotało, gula w gardle nie pozwoliła mu wydusić z siebie żadnego odgłosu. Oczy zaszkliły się, gdy spojrzał na martwe ciało ukochanej. Poczuł całkowitą pustkę i rozdzierający ból w piersi. Jego dusza umarła razem z dziewczyną. Nie widział też sensu istnienia bez swojej miłości. Nigdy sobie tego nie wybaczy.
Sięgnął po broń. Usiadł, opierając się o ścianę. Wziął kilka głębokich oddechów. Włożył lufę do buzi i nacisnął spust.

Wszystkie cztery historie łączy jedna rzecz: śmierć. A gdyby tak do zmarłych wysłać anioła? Drodzy autorzy drabble, jeśli macie ochotę na kolejne wyzwanie 100 słów, to napiszcie ciąg dalszy (oczywiście drabble). Napisany tekst wysyłacie na mojego maila rifux.fenix@gmail.com. Macie czas do 20.11.

PS. Powiedzcie czy taka forma zabawy Wam odpowiada i zachęca do brania udziału. Czy chcecie, abym organizował tego typu wyzwania.